เมื่อโจโฉ สอน โจผี ....

โจโฉ  : เจ้าจะปกครองบ้านเมืองแบบไหน ?

โจผี : เราควรจะส่งเสริมขุนนางที่ซื่อสัตย์ ส่งเสริมคนดีให้มีอำนาจ

โจโฉ : ผิดแล้ว ...เราไม่ควรส่งเสริมขุนนางที่ซือสัตย์..

โจผี : อ้าว ...ทำไมละ่ ?

โจโฉ : ขุนนางตงฉิน จะทำลายเรา ความชื่อสัตย์ จะทำให้ประชาชนรักเขา วันหนึ่งเขาจะเป็นอันตรายกับเรา    

โจผี : อ้าวงั้นข้า ..ควรทำอย่างไร?

โจโฉ : เราต้องส่งเสริมขุนนาง " กังฉิน "  ไม่ใช่ " ตงฉิน "   
ให้อำนาจ "กังฉิน" ดูแลบ้านเมือง   

โจผี : เลี้ยงเขาให้ดี ..ให้เงินทองใช้?

โจโฉ : ผิดแล้ว..จงอย่างเลี้ยงให้มัน " อิ่ม "  เสืออิ่มจะไม่กัด ..ให้เงินเดือนมันน้อยๆ  กังฉินกินไม่พอมันก็จะเอาอำนาจที่เราให้มัน ไปหาประโยชน์กับประชาชน  
เมื่อกังฉินใช้อำนาจเราหากิน  มันก็จะปกป้องเรา..เราจะปลอดภัย  

เท่านั้นยังไม่พอ กังฉินจะมีความผิด เป็นชนักติดหลัง
กังฉินคนไหนทรยศ เราก็ใช้ข้อหาที่มันฉ้อราษฎร์บังหลวงเล่นงานมัน

โจผี : แต่ทำอย่างนั้น ไปนานๆ ประชาชนที่เดือดร้อนมากขึ้นๆ จะไม่ลุกมาโค่นล้มเราหรือ??
  
โจโฉ : อย่ากลัวไปเลย..การเลี้ยงกังฉิน มีวิธีการ 

 1 จงอย่าเลี้ยงให้อิ่ม  และ 

 2 จงอย่าเลี้ยงให้มันสามัคคี.. 

โจผี : อย่าเลี้ยงให้สามัคคี ทำอย่างไร?

โจโฉ : จงให้อำนาจแก่คนที่ไม่สมควรจะได้..

โจผี : ทำแบบนั้น จะได้อะไร?

โจโฉ : ได้กังฉิน ไว้ปราบกังฉิน ..เมื่อกังฉินที่ปกครองเมืองใด  ทำประชาชนเดือดร้อนมากๆ  มีท่าทีจะก่อความวุ่นวายลุกลามมาถึงเรา  เราก็ให้อำนาจสั่งการให้ แก่กังฉินอีกเมือง มาโค่นมัน ... 

เมื่อโค่นสำเร็จ...ประชาชนก็จะ แซ่ซร้อง สรรเสริญเรา..รักเรา  ด้วยแรงนิยม  ที่ให้คนมาขับไล่กังฉินเก่านี้เอง  

กับกังฉินใหม่นั้น จะช่วยเราปกครองอย่างสงบ เข้าที่เข้าทางต่อไปได้อีกหลายปี...

และ เมื่อถึงเวลา..เราก็ทำแบบเดิมอีกไปเรื่อยๆ  วิธีนี้เราก็จะอยู่ได้ตลอดไป 

...เข้าใจหรือยัง?